สัตติสตสูตร
ว่าด้วยการตรัสรู้อริยสัจ ๔
[ ๑๗๑๘] ดูกรภิกษุทั้งหลาย! เปรียบเหมือนบุรุษผู้มีอายุร้อยปี
พึงกล่าวอย่างนี้ กะผู้มีชีวิตอยู่ร้อยปีว่า
มาเถิด บุรุษผู้เจริญ ชนทั้งหลาย จักเอาหอกร้อยเล่มทิ่มแทงท่าน
ในเวลาเช้า ... ในเวลาเที่ยง ... ในเวลาเย็น
ท่านนั้น ถูกเขาเอาหอกสามร้อยเล่ม ทิ่มแทงอยู่ทุกวันๆ
มีอายุร้อยปี มีชีวิตอยู่ร้อยปี จักตรัสรู้ อริยสัจ ๔
ที่ยังไม่ได้ตรัสรู้ โดยล่วงร้อยปีไป
กุลบุตรผู้เป็นไปในอำนาจ แห่งประโยชน์ ควรจะรับเอา
ข้อนั้นเพราะเหตุไร ? เพราะว่าสงสารนี้ มีเบื้องต้นที่สุด
อันบุคคลไปตามอยู่รู้ไม่ได้แล้ว เบื้องต้นที่สุดแห่งการประหารด้วยหอก
ดาบหลาวและขวานย่อมไม่ปรากฏฉันใด
|