กลอน กฎแห่งกรรม
รักษาตัว กลัวกรรม อย่าทำชั่ว
จะหมองมัว หม่นไหม้ ไปเมืองผี
จงเลือกทำ แต่กรรม ที่ดีดี
จะได้มี ความสุข พ้นทุกข์ภัย
เราจะต้อง พลัดพลาด จากของรัก
ไม่ย้ายยัก มั่นคง อย่าสงสัย
รีบรู้ตัว เสียก่อน ไม่ร้อนใจ
ถึงคราวไป แล้วก็ไป ไปตามกาล
เขาทำดี ทำชั่ว ตัวของเขา
อย่าเอาเหา ใส่หัว ของตัวหนา
มันจะยุ่ง นุงนัง หนักอุรา
ตามยถา กรรมเขา เราสบาย.
ดีหรือชั่วติดตามจิต
อันสุขทุกข์อยู่ที่ใจมิใช่หรือ
ใจยึดถือก็เป็นทุกข์ไม่สุกใส
ถ้าไม่ถือก็เป็นสุขไม่ทุกข์ใจ
เราอยากได้ความสุขหรือทุกข์นำ
หากรักตัวกลัวกรรมอย่าทำชั่ว
จะหมองมัวหม่นไหม้ไปเมืองผี
จงเลือกทำแต่กรรมที่ดีดี
จะได้มีความสุขพ้นทุกข์ภัย
ชั่วหรือดีที่ทำกรรมทั้งหลาย
ไม่หนีหายสูญสิ้นไปถิ่นไหน
ย่อมอยู่ดีอยู่ในที่ไม่มีภัย
รวมเก็บไว้ที่จิตติดตัวเรา
หากรักตัวกลัวกรรมอย่าทำชั่ว
จะติดตัวตามจิตไปเมืองผี
หากรักตัวกลัวกรรมจงทำดี
ไปเมืองผีจะพ้นทุกข์สุขนิรันดร์
กรรมใด ใครทำ กรรมนั้นรู้
กรรมสุดกู่ กลับมา หาเสมอ
เมื่อตกทุกข์ กรรมซัด วิบัติเจอ
กรรมเสนอ กรรมสนอง ถูกต้องไป
ด้วยกรรมนั้น ใครก่อ ต้องรอรับ
จะไปปรับ ถ่ายให้ใคร ไม่ได้หนอ
คงต้องชด ใช้กรรมที่ เรานั้นก่อ
คงต้องรอ รับกรรม ที่ทำมา
ดี-ชั่วตัวทำ มีกรรมสนอง
ทำดีตามครรลอง สนองคุณส่ง
อยากให้มนุษย์ อย่าฉุดตัวลง
ทำดีให้มั่นคง ปลดปลงกายใจ
ผลของการกระทำย่อมนำชี้
อเวจีหรือสวรรค์นั้นมีผล
สร้างกรรมดีกรรมอำนวยจะช่วยดล
ให้เราพ้นวิบากกรรมที่ทำมา
แม้ความดีกระทำแสนลำบาก
ยากแสนยากอย่างไรให้ฟันฝ่า
ชีพจะไม่มืดมิดยามปิดตา
กุศลพาวิญญาสุขไกลทุกข์ตรม
ทำความดี อาจยาก หากนึกท้อ
กระนั้นก็ คุ้มค่า กว่าฉ้อฉล
ผู้ยึดถือ ธรรมบท อย่างอดทน
นั้นคือคน รักดี มีใจงาม
สังคมมี ดี , ชั่ว ให้กลั้วเกลือก
ใครจะเลือก ทางไหน ไม่อาจห้าม
อยากเคร่งครัด สัตย์ซื่อ หรือเสื่อมทราม
สุดแต่ความ วิจักษณ์ สมัครใจ
จะทำดี ทำชั่ว เข้าตัวหมด
ข้อกำหนด กฎแห่งกรรม ธรรมขันธ์
ความชั่วคือ ประตู สู่โลกันตร์
ส่วนสวรรค์ สรรค์ไว้ ให้คนดี
อันชาตะ มนุษย์ สุดประเสริฐ
จะกำเนิด โสภา สง่าศรี
จะระทม ตรมเศร้า เร้าชีวี
ตัวบ่งชี้ กระทำ นำบันดาล
๐ประพฤติชอบ กอปรเมตตา อายุสั้น
ภพก่อนนั้น จับสัตว์ ตัดประหาร
๐ทุกขภัย ไข้เหน็บ เจ็บรุกราน
ทรมาน ชิงชัง กักขังคน
๐บ้างเกิดมา อาภัพ อัปลักษณ์
เช่นนี้มัก จู้จี้ โกรธขี้บ่น
๐ช่างต่ำต้อย ด้อยค่า วาสนาจน
จิตพิกล อิจฉา สุดยาเยียว
๐พบลำบาก ยากไร้ จวบวัยแก่
ร่ำรวยแต่ ตระหนี่ เก็บขี้เหนียว
๐ถูกทารุณ สกุลต่ำ ดำซีดเซียว
เพราะเด็ดเดี่ยว หายอม อ่อนน้อมใคร
๐รู้คิดช้า กว่าเขา เงอะเง่าโง่
เล็กจนโต มิพึ่งพา หาผู้ใหญ่
ยกเจ็ดยล ผลกรรม ทำเป็นไป
หามิใช่ เดชสรวง ปวงเทวา
ชีวิตทราม ตามเอื้อม เสื่อมจากเหตุ
ตัวกิเลส สารพัน สร้างปัญหา
เพียรทาน ศีล จินต์สัจ วิปัสสนา
จะนำพา พบสุข ทุกข์เบาบาง
|
