อะตีตะปัจจะเวกขะณะ
( ผู้นำ) (หันทะ มะยัง อะตีตะปัจจะเวกขะณะ ปาฐัง ภะณามะ เสฯ)

อัชชะ มะยา อะปัจจะเวกขิตา ยัง จีวะรัง ปะริภุตตัง
         จีวรใดอันเรานุ่งห่มแล้ว ไม่ทันพิจารณาในวันนี้

ตัง ยาวะเทวะ สีตัสสะ ปะฎิฆาตายะ
        จีวรนั้นอันเรานุ่งห่มแล้ว เพียงเพื่อบำบัดความหนาว

อุณหัสสะ ปะฎิฆาตายะ
        เพียงเพื่อบำบัดความร้อน

ฑังสะมะกะสะวาตาตะปะสิริง สะปะสัมผัสสานัง ปะฎิฆาตายะ
        เพียงเพื่อบำบัดสัมผัสอันเกิดจาก เหลือบ ยุง ลม แดด และสัตว์เลื้อยคลานทั้งหลาย

ยาวะเทวะ หิริโกปินะปะฎิจฉาทะนัตถังฯ
        และเพียงเพื่อปกปิดอวัยวะอันทำให้เกิดความละอาย

อัชชะ มะยา อะปัจจะเวกขิตวา โย ปิณฑะปาโต ปะริภุตโต  
        บิณฑบาตรใดอันเราฉันแล้ว ไม่ทันพิจารณาในวันนี้

โส เนวะทวายะ 
        บิณฑบาตรนั้นอันเราฉันแล้ว  ไม่ใช่เป็นไปเพื่อความเพลิดเพลินสนุกสนาน

นะ มะทายะ 
        ไม่ใช่เป็นไปเพื่อความเมามัน เกิดกำลังพลังทางกาย

นะมัณฑะนายะ  
        ไม่ใช่เป็นไปเพื่อประดับ

นะ วิภูสะนายะ  
        ไม่ใช่เป็นไปเพื่อตกแต่ง

ยาวะเทวะ อิมัสสะ กายัสสะ ฐิติยา
        แต่ให้เป็นไปเพียงเพื่อความตั้งอยู่ได้ แห่งกายนี้

ยาปะนายะ 
        เพื่อความเป็นไปได้ของอัตภาพ

วิหิงสุปะระติยา 
        เพื่อความสิ้นไปแห่งความลำบากทางกาย

พรัหมจะริยานุคคะหายะ
        เพื่ออนุเคราะห์แก่การปรพฤติพรหมจรรย์

อิติ ปุราณัญจะ เวทะนัง ปะฎิหังขามิ
        ด้วยการทำอย่างนี้ เราย่อมระงับเสียได้ซึ่งทุกขเวทนาเก่า คือความหิว

นะวัญจะ เวทะนัง นะ อุปปาเทสสามิ
        และไม่ทำทุกขเวทนาใหม่ให้เกิดขึ้น

ยาตรา จะ เม ภะวิสสะติ อะนะวัชชะตา จะ ผาสุวิหาโร จาติฯ
        ความเป็นไปได้โดยสะดวกแห่งอัตภาพนี้ด้วย ความเป็นผู้หา
        โทษมิได้ด้วย และความเป็นอยู่โดยผาสุขด้วย จักมีแก่เราดังนี้

อัชชะ มะยา อะปัจจะเวกขิตวา ยัง เสนาสะนัง ปะริภุตตัง
        เสนาสนะใด อันเราใช้สอยแล้ว ไม่ทันพิจารณาในวันนี้ตัง  

ยาวะเทวะ สีตัสสะ ปะฎิฆาตายะ
        เสนาสนะนั้นเราใช้สอยแล้ว เพียงเพื่อบำบัดความหนาว

อุณหัสสะ ปะฎิฆาตายะ
        เพียงเพื่อบำบัดความร้อน

ฑังสะมะกะสะวาตา ตะปะสิริง สะปะสัมผัสสานัง ปะฎิฆาตายะ
        เพียงเพื่อบำบัดสัมผัสอันกิดจาก เหลือบ ยุง ลม แดด และสัตว์เลื้อยคลานทั้งหลาย

ยาวะเทวะ อุตุปะริสสะยะวิโนทะนัง ปะฎิสัลลานารามัตถัง
        เพียงเพื่อบรรเทาอันตรายอันจะพึงมีจากดิน ฟ้า อากาศ และ
        เพื่อความเป็นผู้ยินดีอยู่ได้ในที่หลีกเร้นสำหรับภาวนา

อัชชะ มะยา อะปัจจะเวกขิตวา โย คิลานะปัจจะยะเภสัชชะปะริกขาโร ปะริภุตโตฯ
        คิลานะเภสัชใดอันเราบริโภคแล้ว ไม่ทันพิจารณาในวันนี้

โส ยาวะเทวะ อุปปันนานัง เวยยาพาธิกานัง เวทะนานัง ปะฎิฆาตายะ
        คิลานะเภสัชบริขารนั้นเราบริโภคแล้ว เพียงเพื่อบำบัดทุกขเวทนา
        อันบังเกิดขึ้นแล้ว มีอาพาธต่างๆ เป็นมูล

อัพยาปัชฌะปะระ มะตายาติฯ
        เพื่อความเป็นผู้ไม่มีโรคเบียดเบียนเป็นอย่างยิ่งดังนี้แล