คำอปโลกน์สังฆทาน
ยัคเฆ ภันเต สังโฆ ชานาตุ
ขอพระสงฆ์ทั้งปวง จงฟังคำข้าพเจ้า
บัดนี้ ทายก ทายิกา ผู้มีจิตศรัทธา ได้น้อมนำมาซึ่งภัตตาหาร
มาถวายเป็นสังฆทาน แก่พระภิกษุสงฆ์
อันว่า สังฆทานนี้
ย่อมมีอานิสงฆ์อันยิ่งใหญ่ สมเด็จพระพุทธองค์
จะได้จำเพาะเจาะจงว่า เป็นของพระภิกษุรูปหนึ่ง รูปใดก็หามิได้
เพราะเป็นของได้แก่สงฆ์ทั่วสังฆมณฑล
พระพุทธองค์ตรัสว่า
ให้แจกกันตามบรรดาที่มาถึง
ฉะนั้น บัดนี้ข้าพเจ้า จะสมมติตนเป็นผู้แจกของสงฆ์
พระสงฆ์ทั้งปวงจะเห็นสมควรหรือไม่เห็นสมควร
ขอจงได้ทักท้วงขึ้นในท่ามกลางสงฆ์ อย่าได้เกรงใจ
ถ้าเห็นว่าเป็นการสมควรแล้ว ก็จงเป็นผู้นิ่งอยู่
(หยุดนิดหนึ่ง)
บัดนี้ พระสงฆ์ทั้งปวงนิ่งอยู่
ข้าพเจ้าจักรู้ได้ว่าเป็นการสมควรแล้ว
จะได้ทำการแจกของสงฆ์ต่อไป ณ กาลบัดนี้
อะยัง ปะฐะมะ ภาโค มะหาเถรัสสะ ปาปุณาติ
ส่วนที่ ๑ ย่อมถึงแก่พระเถระผู้ใหญ่ผู้อยู่เหนือข้าพเจ้า
อะวะเสสา ภาคา อัมหากัง ปาปุณาติ
ส่วนที่เหลือจากพระเถระผู้ใหญ่แล้ว
ย่อมถึงแก่ข้าพเจ้าทั้งหลาย
ตามบรรดาที่มาถึงพร้อมกันทุกรูปๆ รูป
(ตลอดถึงสามเณรด้วย) เทอญฯ
หมายเหตุ มะหาเถรัสสะ นั้น เป็นเป็น เถรัสสะ บ้าง มัชฌิมะ บ้าง
ตามฐานะของหัวหน้าในที่นั้น ถ้าไม่มีสามเณรอยู่ด้วย ก็ไม่ต้องว่าตลอดถึงสามเณร
คำอปโลกน์สังฆทานนี้ เป็นหน้าที่ของรูปที่ ๒ หรือ ๓ ก็ได้ |
คำจบขันข้าวใส่บาตร
ข้าวของข้าพเจ้า ขาวดังดอกบัว ยกขึ้นเหนือหัว
ถวายแด่พระสงฆ์ จิตใจจำนง ตรงต่อพระนิพพาน
คำจบเงินทำบุญ
ทรัพย์ของข้าพเจ้า ได้มาโดยบริสุทธิ์
ขอบูชาพระพุทธ บูชาพระธรรม บูชาพระสงฆ์
จิตใจจำนง ตรงต่อพระนิพพาน
ขอให้ถึงเมืองแก้ว ขอให้แคล้วบ่วงมาร
ขอให้พบพระศรีอาริย์ ในอนาคตกาลนั้น เทอญ.
