กลอนถวายพระพรครองราชย์ ๖๐ ปี |
| นภาดูแจ่มใส |
ท้องฟ้าไร้หมู่เมฆา |
| ดาราดาดาษฟ้า |
ลมฟัดมาโชยเย็นๆ |
| คนเห็นก็สุขใจ |
เหมือนดังได้ไปนั่งบน |
| หัวใจหมดกังวล |
ทุกๆ คนก็ชื่นบาน |
| ชีวิตสุขสำราญ |
ทุกสถานอากาศดี |
| มีแต่จะโปร่งใส |
ทุกหัวใจก็ชื่นชม |
| ขื่นขมระทมใจ |
ก็หมดไปในเวหา |
| อุปมาเป็นฉันใด |
อุปไมยก็ฉันนั้น |
| อันองค์พระทรงเดช |
พระจอมเกษภูมิพล |
| อยู่บนเกษเกษา |
ปวงประชาประณตน้อม |
| ไม่ยอมให้มีภัย |
พวกเราให้อารักขา |
| ไม่ว่าอยู่แห่งใด |
เราป้องภัยให้พระองค์ |
| พระองค์ผู้ทรงธรรม |
ห่วงใยนำหมู่ปวงชน |
| ไม่ว่ามีน้ำท่วม |
ภัยแล้งร่วมโรคโรคา |
| ประชาเกิดอดยาก |
ไม่ทรงพรากจากปวงชน |
| ช่วยแก้ความขัดสน |
ความยากจนให้หมดไป |
| ทุกคนจิตแจ่มใส |
อยู่ภายใต้บารมี |
| ๖๐ ปีที่ครองราชย์ |
ขอประกาศต่อหมู่เฮา |
| น้อมเกล้าถวายพระพร |
พระภูธรจงยืนยง |
| ทรงเป็นร่มโพธิ์ไทร |
ให้ประชาสุขสำราญ |
| ขอให้พระองค์ท่าน |
เกษมสานต์ปราศโรคภัย |
| ขอให้ทรงสำราญ |
ทรงยืนนานได้หมื่นปี |
|