กลอนหมู่บ้านแผ่นดินธรรมแผ่นดินทอง |
| หมู่บ้านแผ่นดินธรรม |
ไม่ทำชั่วให้มัวหมอง |
| อีกทั้งแผ่นดินทอง |
ทั้งสองนี้มีคุณค่า |
| ลดละอบายมุข |
สิ่งชั่วทุกข์ให้ลดลา |
| เลิกละสิ่งชั่วช้า |
จงหันหน้าสู่ศีลธรรม |
| ทุกคนมีแว่นธรรม |
อย่ามัวทำในสิ่งชั่ว |
| ตัวแว่นคือศีลธรรม |
มุ่งแต่ทำส่วนความดี |
| กาลนี้เมืองไทยเรา |
ทุกหมู่เหล่าเปรมปรีดี |
| พากันสร้างความดี |
หนีความชั่วให้ห่างไกล |
| ปฏิบัติเป็นอาจิณ |
วงชีวินจะสดใส |
| ขอให้พวกชาวไทย |
ฝากใจไว้กับศีลธรรม |
| เทอดทูลและน้อมเกล้า |
ถวายเจ้ากษัตรา |
| บำเพ็ญส่วนบุญญา |
ด้วยวาจาและกายี |
| เวลาหกสิบปี |
พระภูมีภูมิพล |
| ส่วนรัฐในยุคโน้น |
ดลให้เป็นแผ่นดินธรรม |
| อีกทั้งแผ่นดินทอง |
ทั้งสองนี้มีประจำ |
| เฉลิมผู้ทรงธรรม |
เป็นประจำทุกวันนา |
| ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อม |
ทุกหย่อมหญ้าปวงประชา |
| อวยพรอันมีค่า |
ให้ราชาทรงสุขี |
| บารมีอันยิ่งใหญ่ |
เป็นร่มไทรแก่ไพร่ฟ้า |
| สมดังปรารถนา |
ปวงประชาเป็นสุขเทอญ |
|