กลอนสรภัญญ์ พื้นบ้านอีสาน
กลอนโลกนี้ไม่แน่นอน
โลกเราทุกวันนี้ แสนทวีโกลาหล
มีจนและเป็นทุกข์ บางคนสุขและร่ำรวย
คนป่วยและเจ็บไข้ มีมากมายและหลายคน
บ้างร้อนและบ้างหนาว บ้างฟ้ามืดและฟ้าแจ้ง
หัวเราะและร้องไห้ เคล้ากันไปกับน้ำตา
เสียงร้องเสียงครวญคราง ขับเสพลางและร้องเพลง
เกิดมาไม่ว่ามี ดีหรือชั่วมั่วกันไป
ต่างจิตต่างกะใจ แสดงไปบทละคร
ชาวบ้านและเศรษฐี ทั้งกุลีราชการ
ถึงชั้นฐานันดร ต่างก็นอนขาดใจตาย
ไม่ว่าหนุ่มชรา อนาถาคนยากจน
เป็นคนและเป็นสัตว์ ต่างก็พลัดพรากกันไป
อะไรคือจิรัง อย่าถือขลังในยศศักดิ์
สักวันท่านจะรู้ ไตร่ตรองดูให้ดีๆ
เมื่อรู้ได้เช่นนี้ จงหลีกหนีการลืมตน
เป็นคนมีสติ คิดอีกทีแล้วจึงทำ
จะนำท่านถึงสุข นิรทุกข์ตลอดกาล