กลอนสรภัญญ์ พื้นบ้านอีสาน
กลอน พระคุณของพ่อ
พ่อนี้มีคุณหนา เทียบศีลากว่าแผ่นดิน
รักลูกผูกถวิล จนจะสิ้นชีวาวาย
พระคุณบุญพ่อนี้ หาใดที่มามาตร์หมาย
หนักกว่าพื้นดินทราย สิ่งทั้งหลายในโลกา
ลูกใดไม่รักพ่อ โอ้กรรมหนอได้นำพา
ตายไปไม่เกิดมา เพราะเหตุว่าไม่เห็นคุณ
บุญแล้วที่ลูกเกิด ได้ล้ำเลิศประเสริฐหนุน
คงเป็นเพราะผลบุญ ที่การุณมีพ่อดี
อันใดไหนจะเท่า คุณพ่อเราเห็นไม่มี
รักลูกผูกชีวี ดวงฤดีไม่มีปาน
เมื่อเล็กพ่อสั่งสอน ด้วยสุนทรอันอ่อนหวาน
โตมาอย่าละราน ให้ชาวบ้านได้เดือดร้อน
คำนี้ลูกยังจำ ไม่ลืมคำที่พร่ำสอน
เติบใหญ่ให้ศึกษา เรียนวิชามาใส่ตัว
รักลูกผูกพันพัว กว่ารักตัวของตัวเอง
ลูกนี้อย่าหนีหน้า เมื่อชราอย่าข่มเหง
รักพ่อให้ยำเกรง เพราะท่านเลี้ยงเราเกิดมา
ผลบุญคุณของพ่อ หาใดหนอมาเปรียบปาน
หนักกว่าแผ่นศีลา และแผ่นฟ้าธรณี
เติบมาอย่าลืมพ่อ กรรมจะก่อให้โสกี
บุญใดหาไม่มี เท่าพ่อนี้อย่าลืมคุณ
ลูกเอ๋ยควรถวิล พ่อไม่สิ้นความอบอุ่น
รักลูกผูกเป็นทุน อย่าได้ลืมคุณพ่อเลย...