กลอนสรภัญญ์ พื้นบ้านอีสาน
กลอนนางมัทรีเดินดง
บัดนี้จะได้กล่าว ถึงเรื่องราวนางมัทรี
ซึ่งอยู่ในคีรี นางมัทรีผู้โสภา
ติดตามพระยาเวส ผู้ทรงเพศบรรพชา
ชาลีและกัณหา ลูกแก้วตาดวงชีวี
อยู่ในเขาวงกต อาศรมบทวงคีรี
กัณหาและชาลี นางมัทรีได้ฝากไว้
รักษาลูกแก้วตา สองบุตตาอย่ามีภัย
มัทรีเข้าป่าไม้ ประสงค์ได้หาหัวมัน
เอามาอุปถัมภ์ เป็นประจำทุกๆวัน
เพื่อให้เป็นของฉัน ประจำวันพระยาเวส
วันหนึ่งนางมัทรี เดินคีรีจนสุดเขต
หวังเอาหัวมันเทศ กาฬเกษกัณณิกา
ผลาผละไม้ ได้สมใจปรารถนา
อีกทั้งดวงมาลา มาบูชาคุณสามี
ของป้อนของปุตตา อุตส่าหาจนเหลือที่
บัดนี้นางมัทรี ขอลาที่กลับอาศรม
ปานนี้ลูกแก้วตา สองปุตตาไห้กินนม
เสือเลยมาบรรทม นอนทับถมหนทางไป
มัทรีสุดอาลัย มาร้องไห้ขอทางไป
วิงวอนและกราบไหว้ องค์เทพไท้พระยาอินทร์
มัทรีพอกล่าวแล้ว สามเสือแก้วก็หายสิ้น
นางก็กลับถึงถิ่น สมถวิลแม่นี้หนา
แม่นี้มาถึงแล้ว ยอดดวงแก้วของมารดา
ชาลีและกัณหา สองปุตตาแม่นี้เอย
ไปลี้อยู่ที่ใด หัวใจแม่ไม่เสบย
แต่ก่อนก็ไม่เคย ไม่เมินเฉยวิ่งมาหา
มัทรีมาร้องไห้ ถึงแก่นไท้สองปุตตา
แม่นี้หมดปัญญา ดวงชีวาแม่นี้เอย ฯ