กลอนมาฆะบูชา |
| วันเพ็ญแห่งเดือนสาม |
สง่างามตามปักษ์มี |
| มาฆะปุณณะมี |
ในวันนี้ดีหนักหนา |
| เป็นวันกิจกรรม |
วันสำคัญศาสนา |
| เป็นวันสาวะกา |
พร้อมกันมาจะตุรงค์ |
| หนึ่งพันและสองร้อย |
ยังมีห้อยห้าสิบองค์ |
| ทุกองค์อรหันต์ |
มาพร้อมกันไม่นัดหมาย |
| พระองค์ทรงแสดง |
ทำให้แจ้งธรรมธาตุ |
| พร้อมกันอภิวาท |
ฟังโอวาทด้วยใจใส |
| หัวใจศาสนา |
ที่เรียกว่าธรรมวินัย |
| คำสอนเป็นหลักใหญ่ |
บัญญัติไว้เป็นแก่นสาร |
| โอวาท์ปาฏิโมกข์ |
ทำให้โลกเป็นสุขสันต์ |
| ธรรมนั้นมีสามข้อ |
โดยย่อๆ ขอให้ฟัง |
| ข้อหนึ่งห้ามทำชั่ว |
กรรมหมองมัวนั่นอย่าทำ |
| ผลกรรมสิตามทัน |
ชีวิตนั้นสิตกต่ำ |
| ข้อสองให้ทำดี |
ล้างราคีความหมองมัว |
| นำตัวให้พ้นภัย |
มีสุขใจทุกคืนวัน |
| ข้อสามจิตแจ่มใส |
ให้ทำใจสุขสบาย |
| ความร้ายสิบ่มี |
คุณความดีสิคุ้มเรา |
| พระเจ้าทุกทุกองค์ |
ท่านทรงสอนไว้อย่างนี้ |
| มาฆะปุณณะมี |
ในวันนี้ชื่นชีวา |
| จุดเทียนธูปบูชา |
วันมาฆะปุณณะมี |
| พร้อมกันมาฝึกฝน |
ประพฤติตนเป็นคนดี |
| ความสุขสวัสดี |
บังเกิดมีแก่ข้าเทอญฯ |
|