คำพูดแทงใจ
ชาวอีสาน เมื่อมีคนตาย จะนิมนต์พระสงฆ์ มติกาบังสุกุล
นิมนต์พระเป็นคู่ เช่น ๔ รูป ๖ รูป ๘ รูป เป็นต้น
ตามความเชื่อของชาวบ้านที่พูดกันติดปากว่า คี่อยู่ คู่หนี
เมื่อได้เวลา หลวงปู่กับพระสงฆ์ ที่ได้รับนิมนต์
ก็ขึ้นไปสู่บ้านหญิงสาวที่เสียชีวิตนั้น

เมื่อขึ้นไปบนบ้านภาพที่เห็นคือ ศพที่ตาย มีผ้าสีขาวคลุมไว้
แม่ของหญิงสาว ร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่ข้างๆ
คร่ำครวญอยู่ว่า “คนบวชก็บวชไป คนรอก็รอจนตาย”
ท่านรู้สึกอัดแน่นในใจ พูดอะไรไม่ออก เป็นคำพูดที่เสียดแทงใจ

ทุกข์ทางใจ
เมื่อเวลาผ่านไปหลายวัน
ความทุกข์ทำให้ท่านป่วยเป็นโรคผอมเหลือง
ผู้เฒ่าผู้แก่ ก็คงรู้ว่าท่านทุกข์ใจ ตรอมใจอยู่
มาปลอบใจและให้สติท่านเป็นคำพูดโบราณอีสานว่า

“เผิ่นว่าเฮฮวนไห้นำคนตายไร้ประโยชน์
ไห้นำหม้อกระเบื้องยังสิได้ขั้วหมากขาม”
ให้ตัดใจเสีย คนตายก็ตายไป ทำให้ท่านได้สติ

ธรรมะโอสถ
หลวงปู่เล่าให้ข้าพเจ้าฟังต่อไปว่า..
ท่านกลับมาพิจารณาว่า “คนเรา มีบุญกรรมเป็นของๆ ตน”

เป็นไปตามกรรม ไม่มีใครหลีกหนีพ้นกรรมไปได้
หากท่านแต่งงานกับเขา ก็คงมีลูกด้วยกัน เมื่อหญิงนี้ตายไป
ก็คงเป็นพ่อหม้าย เลี้ยงลูก จะกลับมาสู่เส้นทางธรรมคงยาก

ธรรมะสัญญา
ธรรมะที่เคยพิจารณา ก่อนตัดสินใจบวชว่า
ชีวิตของการครองเรือน ยิ่งแก่ ยิ่งมืดมน ก็ยิ่งแจ่มชัดขึ้นทันที

คำถาม-คำตอบ
เมื่อท่านเล่าเรื่องราวชีวิตของท่านถึงตอนนี้
ข้าพเจ้าประนมมือขึ้น พร้อมกับถามหลวงปู่ผู้เป็นอุปัชฌาย์
ด้วยความเคารพ และอยากจะรู้ถึงความรู้สึกของท่าน

จึงถามท่านว่า....หลวงปู่ครับ หลวงปู่ฯเคยปฏิบัติธรรมมานาน
เคยเดินธุดงค์ ทำไมยังมีรู้สึกรักและความผูกพันอยู่

หลวงปู่....เป็นสิ่งที่คนเรา ตัดได้ยาก ไม่ใช่ตัดง่ายๆ

ข้าพเจ้า....ตอนนี้ ความรู้สึกของหลวงปู่เป็นอย่างไรบ้างครับ

หลวงปู่....ตอนนี้ มีแต่ความเมตตาสงสาร อยากจะให้เขาได้ฟังธรรมพ้นจากความทุกข์

เนกขัมมะบารมี
ข้าพเจ้าถามหลวงปู่อีกต่อไปว่า..
ถ้าหญิงสาวนั้น ยังมีชีวิตอยู่ หลวงปู่จะทำอย่างไร?

หลวงปู่ตอบข้าพเจ้าว่า
"ท่านตั้งใจบวชแสวงหาโมกขธรรม ความดับทุกข์
ถึงว่าหญิงนั้นยังมีชีวิตอยู่ ก็จะไม่ลาสิกขา ยังคงยึดมั่นในทางธรรม
และจะชวนให้เขาปฏิบัติธรรม เพื่อให้พ้นจากวัฏฏะสังสาร”