บทขัด วัฏฏะกะปะริตตัง

ปูเรนตัมโพธิสัมภาเร นิพพัตตัง วัฏฏะชาติยัง
ยัสสะ เตเชนะ ทาวัคคิ มะหาสัตตัง วิวัชชะยิ
เถรัสสะ สารีปุตตัสสะ โลกะนาเถนะ ภาสิตัง
กัปปัฏฐายิ มะหาเตชัง ปะริตตันตัมภะณานะ เห ฯ

บทสวด วัฏฏะกะปะริตตัง

อัตถิ โลเก สีละคุโณ สัจจัง โสเจยยะนุททะยา
เตนะ สัจเจนะ กาหามิ สัจจะกิริยะมะนุตตะรัง
อาวัชชิต๎วา ธัมมะพะลัง สะริต๎วา ปุพพะเก ชิเน
สัจจะพะละมะวัสสายะ สัจจะกิริยะมะกาสะหัง
สันติ ปักขา อะปัตตะนา สันติ ปาทา อะวัญจะนา
มาตา ปิตา จะ นิกขันตา ชาตะเวทะ ปะฏิกกะมะ
สะหะ สัจเจ กะเต มัยหัง มะหาปัชชะลิโต สิขี
วัชเชสิ โสฬะสะ กะรีสานิ อุทะกัง ปัต๎วา ยะถา สิขี
สัจเจนะ เม สะโม นัตถิ เอสา เม สัจจะปาระมีติ ฯ

บทสวด วัฏฏะกะปะริตตัง แปล

(หันทะ มะยัง วัฏฏะกะปะริตตัง ภะณามะ เส)

อัตถิ โลเก สีละคุโณ สัจจัง โสเจยยะนุททะยา
-คุณคือศีล ความสัตย์ ความสะอาด และความเอ็นดูอยู่ในโลก

เตนะ สัจเจนะ กาหามิ สัจจะกิริยะมะนุตตะรัง
-ด้วยคำสัตย์นั้น เราจักทำสัจจะกิริยา อันยอดเยี่ยม

อาวัชชิต๎วา ธัมมะพะลัง
-เราน้อมนึกถึงกำลังแห่งพระธรรม

สะริต๎วา ปุพพะเก ชิเน
-ระลึกถึงพระชินะพระพุทธเจ้าทั้งหลาย ในปางก่อน

สัจจะพะละมะวัสสายะ สัจจะกิริยะมะกาสะหัง
-เราอาศัยกำลังแห่งสัจจะ จึงขอทำสัจจะกิริยา

สันติ ปักขา อะปัตตะนา
-ปีกทั้งสองของเรามีอยู่ แต่บินไม่ได้

สันติ ปาทา อะวัญจะนา
-เท้าทั้งสองของเราก็มีอยู่ แต่เดินไม่ได้

มาตา ปิตา จะ นิกขันตา
-มารดาและบิดาของเรา ก็ออกไปหาอาหารเสีย

ชาตะเวทะ ปะฏิกกะมะ
-นี่แน่ะไฟป่า ท่านจงหลีกไปเสียเถิด

สะหะ สัจเจ กะเต มัยหัง มะหาปัชชะลิโต สิขี
วัชเชสิ โสฬะสะ กะรีสานิ
-เมื่อเราทำสัจจะแล้ว เปลวไฟอันลุกโชติช่วง
ก็หลีกห่างไปถึง ๑๖ กรีส

อุทะกัง ปัต๎วา ยะถา สิขี
-ดุจดังเปลวไฟ ที่ตกถึงน้ำแล้วย่อมดับไป ฉะนั้น

สัจเจนะ เม สะโม นัตถิ
-สัจจะอื่นเสมอด้วยสัจจะของเรา ย่อมไม่มี

เอสา เม สัจจะปาระมีติฯ
-นี้เป็นสัจจะบารมีของเรา ดังนี้แล ฯ

ที่มา วัฏฏกปริตร หรือ วัฏฏะกะปะริตตัง

...............................................
คัดลอกจาก หนังสือมนต์พิธีแปล
รวบรวมโดย พระครูอรุณธรรมรังษี (เอี่ยม สิริวัณโณ)
วัดอรุณราชวราราม(คณะ๓) เขตบางกอกใหญ่ กรุงเทพฯ