ติลักขณาทิคาถา
( หันทะ มะยัง ติลักขะณาคาถาโย ภะณามะ เสฯ)
สัพเพ สังขารา อะนิจจาติ ยะทา ปัญญายะ ปัสสะติ
- เมื่อใด บุคคลเห็นด้วยปัญญาว่า , สังขารทั้งปวงไม่เที่ยง

อะถะ นิพพินทะติ ทุกเข เอสะ มัคโค วิสุทธิยา
- เมื่อนั้น ย่อมเหนื่อยหน่ายในสิ่งที่เป็นทุกข์ที่ตนหลง ,
นั่นแหละเป็นทางแห่งพระนิพพานอันเป็นธรรมหมดจด

สัพเพ สังขารา ทุกขาติ ยะทา ปัญญายะ ปัสสะติ

- เมื่อใด บุคคลเห็นด้วยปัญญาว่า , สังขารทั้งปวงเป็นทุกข์

อะถะ นิพพินทะติ ทุกเข เอสะ มัคโค วิสุทธิยา

- เมื่อนั้น ย่อมเหนื่อยหน่ายในสิ่งที่เป็นทุกข์ที่ตนหลง ,
นั่นแหละเป็นทางแห่งพระนิพพานอันเป็นธรรมหมดจด

สัพเพ ธัมมา อะนัตตาติ ยะทา ปัญญายะ ปัสสะติ

- เมื่อใด บุคคลเห็นด้วยปัญญาว่า , ธรรมทั้งปวงเป็นอนัตตา

อะถะ นิพพินทะติ ทุกเข เอสะ มัคโค วิสุทธิยา

- เมื่อนั้น ย่อมเหนื่อยหน่ายในสิ่งที่เป็นทุกข์ที่ตนหลง ,
นั่นแหละเป็นทางแห่งพระนิพพานอันเป็นธรรมหมดจด

( ติลักขณาทิคาถา ต่อด้วย ปารสุตตคาถา)

อัปปะกา เต มะนุสเสสุ เย ชะนา ปาระคามิโน
- ในหมู่มนุษย์, ชนที่ถึงฝั่ง(พระนิพพาน) มีจำนวนน้อย

อะถายัง อิตะรา ปะชา ตีระเมวานุธาวะติ
- แต่หมู่สัตว์นอกนี้, ย่อมวิ่งไปตามฝั่งนั่นเอง

เย จะ โข สัมมะทักขาเต ธัมเม ธัมมานุวัตติโน
- ส่วนชนเหล่าใด, ประพฤติตามในธรรมที่พระผู้มีพระภาคเจ้า, ตรัสไว้ดีแล้ว

เต ชะนา ปาระเมสสันติ มัจจุเธยยัง สุทุตตะรัง
- ชนเหล่านั้น, ข้ามบ่วงมฤตยู, ซึ่งแสนยากที่จะข้ามไปถึงฝั่งได้

กัณ๎หัง ธัมมัง วิปปะหายะ สุกกัง ภาเวถะ ปัณฑิโต
- บัณฑิตพึงละธรรมฝ่ายดำเสีย, เจริญธรรมฝ่ายขาว, ออกจากความอาลัย

โอกา อะโนกะมาคัมมะ วิเวเก ยัตถะ ทูระมัง ,
ตัต๎ราภิระติ มิจเฉยยะ หิต๎วา กาเม อะกิญจะโน
- อาศัยธรรมอันไม่มีความอาลัยแล้ว, พึงละกามเสีย, เป็นผู้ไม่มี กิเลสเป็นเครื่องกังวล,
ปรารถนาความยินดีในวิเวก, ที่สัตว์ยินดีได้ยาก

ปะริโยทะเปยยะ อัตตานัง จิตตัก๎เลเสหิ ปัณฑิโต
- บัณฑิตพึงยังตนให้ผ่องแผ้ว, จากเครื่องเศร้าหมองจิต

เยสัง สัมโพธิยังเคสุ สัมมา จิตตัง สุภาวิตัง
- ชนเหล่าใดอบรมจิตดีแล้วโดยชอบ, ในองค์เป็นเหตุให้ตรัสรู้

อาทานะปะฏินิสสัคเค อะนุปาทายะ เย ระตา
- ไม่ถือมั่นยินดีแล้วในความสละคืนความถือมั่น

ขีณาสะวา ชุติมันโต เต โลเก ปะรินิพพุตตาติ  

- ชนเหล่านั้นเป็นผู้สิ้นอาสวะ, มีความรุ่งเรืองปรินิพพานแล้วในโลกนี้ ฯ

(ปารสุตตคาถา มหาวาร. สํ. ๑๙/๒๓/๗๘)

(หมายเหตุ ติลักขณาทิคาถา มีในพระไตรปิฏก ชั้นอรรถกถา ขุททกนิกาย คาถาธรรมบท )


บทจุลลไชยปกรณ์ ตำนานพระปริตร บทสวดปฏิจจสมุปบาท บทสวดสติปัฏฐาน๔ ประวัติพุทธสาวก
คำลากลับบ้าน บทปัพพโตปมคาถา บทเขมาเขมสรณทีปกคาถา คำสมาทนากรรมฐาน บทภารสุตตคาถา
บทปัจฉิมพุทโธวาท ติลักขณาทิคาถา บทสวดถวายพระพร โอวาทก่อนปรินิพพาน หลวงปู่คำพันธ์
ปฏิทินวันพระ มงคลปริตร คำปวารณาออกพรรษา คำอาราธนาธรรม เสียงพระพุทธประวัติ
ปัจฉิมพุทโธวาทปาฐะ วันออกพรรษา คำไหว้พระเจ้า ๑๐ ชาติ พระสังคีณี คาถากำลังวัน
คาถาบารมี ๓๐ ทัศ พระเจ้าพิมพิสาร ประวัติพระธาตุพนม รัตนปริตร ศิลปะพระธาตุพนม
บทพิจารณาสังขาร ประวัติวัดป่ามหาชัย      
 กลับสู่หน้าหลัก