๑๗ . ปุญญวรรค คือ หมวดบุญ

๓๕๙ . ปุญฺญํ โจเรหิ ทูหรํ.
บุญอันโจรนำไปไม่ได้ .
สํ . ส. ๑๕/ ๕๐.

๓๖๐ . ปุญฺญํ สุขํ ชีวิตสงฺขยมฺหิ.
บุญนำสุขมาให้ในเวลาสิ้นชีวิต .
ขุ . ธ. ๒๕/ ๕๙.

๓๖๑ . สุโข ปุญฺญสฺส อุจฺจโย.
ความสั่งสมขึ้นซึ่งบุญ นำสุขมาให้.
ขุ . ธ. ๒๕/ ๓๐.

๓๖๒ . ปุญฺญานิ ปรโลกสฺมึ ปติฏฺฐา โหนฺติ ปาณินํ.
บุญเป็นที่พึ่งของสัตว์ในโลกหน้า .
สํ . ส. ๑๕/ ๒๖. องฺ. ปญฺจก. ๒๒/ ๔๔. ขุ. ชา. ทสก. ๒๗/ ๒๙๔.

๓๖๓ . ปุญฺญานิ กยิราถ สุขาวหานิ.
ควรทำบุญอันนำสุขมาให้ .
สํ . ส. ๑๕/ ๓. องฺ. ติก. ๒๐/ ๑๙๘.

อิธ นนฺทติ เปจฺจ นฺนทติ กตปุญฺโญ อุภยตฺถ นนฺทติ
ปุญฺญํ เม กตนฺติ นนฺทติ ภิยฺโย นนฺทติ สุคตึ คโต.
ผู้ทำบุญแล้ว ย่อมยินดีในโลกนี้ ตายแล้ว ย่อมยินดี
ชื่อว่าย่อมยินดีในโลกทั้งสอง. เขาย่อมยินดีว่าเราทำบุญไว้แล้ว
ไปสู่สุคติย่อมยินดียิ่งขึ้น
( พุทฺธ) ขุ. ธ. ๒/ ๑๗.

อิธ โมทติ เปจฺจ โมทติ กตปุญฺโญ อุภยตฺถ โมทติ
โส โมทติ โส ปโมทติ ทิสฺวา กมฺมวิสุทฺธิมตฺตโน.
ผู้ทำบุญแล้ว ย่อมบันเทิงในโลกนี้ ละไปแล้ว ย่อมบันเทิง
ชื่อว่าย่อมบันเทิงในโลกทั้งสอง , เขาเห็นความบริสุทธิ์
แห่งกรรมของตนแล้ว ย่อมบันเทิงปราโมทย์.
( พุทฺธ) ขุ. ธ. ๒๕/ ๑๗.

ปุญฺญญฺเจ ปุริโส กยิรา กยิราเถนํ ปุนปฺปุนํ
ตมฺหิ ฉนฺทํ กยิราถ สุโข ปุญฺญสฺส อุจฺจโย.
ถ้าบุรุษจะพึงทำบุญ ควรทำบุญนั้นบ่อย ๆ
ควรทำความพอใจในบุญนั้น การสั่งสมบุญนำความสุขมาให้.
( พุทฺธ) ขุ. ธ. ๒๕/ ๓๐.

มาวมญฺเญถ ปุญฺญสฺส น มตฺตํ อาคมิสฺสติ
อุทพินฺทุนิปาเตน อุทกุมฺโภปิ ปูรติ
อาปูรติ ธีโร ปุญฺญสฺส โถกํ โถกํปิ อาจินํ.
ไม่ควรดูหมิ่นต่อบุญว่า มีประมาณน้อย จัดไม่มาถึง,
แม้หม้อน้ำย่อมเต็มได้ด้วยหยาดน้ำที่ตก ฉันใด,
ผู้มีปัญญาสั่งสมบุญ แม้ทีละน้อย ๆ ย่อมเต็มได้ด้วยบุญ ฉันนั้น.
( พุทฺธ) ขุ. ธ. ๒๕/ ๓๑.

สหาโย อตฺถชาตสฺส โหติ มิตฺตํ ปุนปิปุนํ
สยํ กตานิ ปุญฺญานิ ตํ มิตฺตํ สมฺปรายิกํ.
สหายเป็นมิตรของคนผู้มีความต้องการเกิดขึ้นบ่อย ๆ ,
บุญทั้งหลายที่ตนทำเอง บุญนั้นจะเป็นมิตรในสัมปรายภพ.
( พุทฺธ) สํ. ส. ๑๕/ ๕๑.